پیامدهای مصرف آنتی بیوتیک ها در آبزیان

رشد روز افزون جمعیت، نیاز به افزایش منابع پروتئینی را در جهان باعث شده است. 

یکی از راههای تامین پروتئین، پرورش آبزیان با روشهای نوین است.

از آنجائیکه پرورش متراکم، با بیماری های عفونی همراه است،

پرورشدهندگان برای حل این مشکلاز آنتی بیوتیک ها به میزان زیاد استفاده میکنند

که در کشورمان به طور عمده خارج از نظارت مراجع ذیصلاح است.

در طولبیش از ۷۰ سال مصرف آنتی بیوتیک ها، باکتری ها توانایی مقاوم شدن به هر آنتی بیوتیکی را که تولید شده، از خود نشان دادهاند.

چنین روندی در آبزیان که از قدمت کمتری در مقیاس صنعتی نسبت به پرورش دام و طیور برخوردار هستند، نیز دیده شدهاست.
مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها در آبزیان، محیطی را پدید می آورد که

به طور پیوسته باکتریهای عامل مقاومت را در فلورطبیعی مستقر می کنند.

بررسی ها نشان داده است که درصد زیادی از این آنتی بیوتیک ها به طور غیرضروری تجویز شده اند.
هرچه آنتی بیوتیک های بیشتری مصرف می شود، سرعت مقاومت باکتریها نیز بیشتر می شود.

به دیگر سخن،هرچه مصرف آنتیبیوتیک ها بیشتر بوده، احتمال موثر بودن این آنتی بیوتیک ها نیز کمتر می شود.

از پیامدهای مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها در آبزیان

– وجود باقی مانده های آنتی بیوتیک در فرآورده های آبزیان که میزان باقیمانده آنتی بیوتیک ها به میزان داروی انتخابی
مورد استفاده در محیط بستگی دارد.
– وجود باقیمانده های آنتی بیوتیکی در محیط، تخمین زده شده است که حدود ۷۵ درصد آنتی بیوتیک های تجویز شده
۷۰ درصدی آنتی بیوتیک های مصرفی به صورت خوراک پلت از راه ادرار،

– برای آبزیان در آب دفع می شوند.با توجه به دفع ۸۰ مدفوع و دفع مقادیر مصرف نشده آنتی بیوتیک در آب،

این ترکیب ها بر روی محل سکونت آبزیان اثر سوء داشته که به طور عمده با مصرف بی رویه همراه است.
میزان دقیق مصرف آنتی بیوتیک در آبزیان به واسطه سیستم های ثبت و توزیع متفاوت، آسان نبوده ولی به طور کلی بین یک
گرم در یک تن محصول در نروژ تا ۷۰۰ گرم در یک تن محصول در کشورهای با نظارت ضعیف متغییر است.
باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک در آبزیان، یک خطر بزرگ برای بهداشت عمومی می باشند.
روده ماهیان سالم، محل استقرار میکروبیوتای دستگاه گوارش بوده که در امر هضم، تغذیه و کنترل عفونت موثرند.

تغییراحتمالی میکروبیوتا، باعث اختلال در اعمال فیزیولوژیک آن می شود که به طور عمده به باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک در
آبزیان، یک خطر بزرگ برای بهداشت عمومی می باشند.
روده ماهیان سالم، محل استقرار میکروبیوتای دستگاه گوارش بوده که در امر هضم، تغذیه و کنترل عفونت موثرند.

تغییراحتمالی میکروبیوتا، باعث اختلال در اعمال فیزیولوژیک آن می شود که به طور عمده به دنبال مصرف آنتی بیوتیک بروز میکند.

نگرانی های عمده یا درمان ماهیان با آنتی بیوتیک ها،

اثر بالقوه این ترکیبات بر روی محیط آبزیان(دریایی و آب تازه) بوده ومهم تر از همه توسعه مقاومت میکروبی به وسیله ی پاتوژن ها است.

غلظت قابل توجه آنتی بیوتیک ها برای دوره های طولانی درمحیط آبزیان،

فشار انتخابی جدی برای مقاومت میکروبی در باکتری های موجود در رسوبات، ایجاد کرده

و این موضوع در نهایت باعث تغییر اساسی در تنوع زیستی رسوبات و آب محیط با جایگزینی باکتری های مقاوم به جای باکتری های حساس می شود.